W roku bieżącym, będziemy obchodzić 145 rok działalności Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Planowane uroczystości z okazji tego jubileuszu odbędą się w weekend, który przypada na 6 i 7 stycznia. Twórcy sceny kieleckiej z tej okazji serdecznie zaprosili do odwiedzenia ich tymczasowej siedziby na ulicy Ściegiennego numer 2 (wejście od strony Alei Legionów). Będzie tam można obejrzeć premierę spektaklu pod tytułem „Kilka opowieści z Islandii”, a także wziąć udział w czytaniu performatywnym oraz spotkaniu z pracownikami teatru – zarówno obecnymi, jak i dawnymi.
Z okazji 145-lecia kieleckiej sceny dramatycznej powstał jubileuszowy spektakl, na zamówienie Teatru napisany przez dramaturżkę Weronikę Murek. Reżyserią zajęła się osoba islandzkiego pochodzenia, Una Thorleifsdottir. „Kilka opowieści z Islandii” to nie tylko historia Polaków i Islandczyków. To również refleksja na temat performowania oraz kreowania tożsamości narodowych. Zastanawia się nad pytaniami: jakie znaczenie ma bycie Polakiem? Jakie znaczenie ma bycie Islandczykiem? A co w ogóle oznacza bycie osobą określonej narodowości? Gdzie zaczyna się, a gdzie kończy symbole i fantazmat?
Ten niezwykły spektakl będzie można obejrzeć w sobotę 6 stycznia o godzinie 19:00, a także w niedzielę 7 stycznia o godzinie 17:00.
Planowane obchody jubileuszu będą kontynuowane w niedzielę, 7 stycznia o godzinie 11:00. Wówczas mają miejsce spotkania z pracownikami teatru. Ponadto, zostanie zaprezentowana książka autorstwa Pauliny Drozdowskiej, zatytułowana „Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach po 1945. Siła lokalności”. O godzinie 13:00 odbędzie się czytanie performatywne operetki „Dzwonów z Corneville”, która była pierwszą premierą wystawianą na tej scenie dokładnie 145 lat wcześniej na ulicy Sienkiewicza numer 32.
Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach jest jednym z najstarszych teatrów w Polsce. Jego budowa przy głównej ulicy Kielc, Sienkiewicza numer 32, a wówczas Pocztowej, rozpoczęła się w roku 1877. Pierwsze przedstawienie miało miejsce 6 stycznia 1879 roku. Była to opera komediowa o nazwie „Dzwony kornewilskie”, autorstwa Roberta Planquett’a i wykonana przez Towarzystwo Dramatyczne Józefa Teksla. Premiery tej opery wysłuchało około 800 osób. Scena została nazwana na cześć głównego fundatora jako Teatr Ludwika. Wówczas teatr nie posiadał stałego zespołu ani repertuaru. Tak jak w innych teatrach prowincjonalnych, gościły tam zespoły objazdowe, w tym warszawskie teatry ogródkowe. Najczęściej wystawiane były sztuki lekkie, takie jak farsy, wodewile i operetki.